|
Hakîkat Rahında Gönül
Bülbülü
Hakîkat rahında gönül bülbülü
Gonca evrakını rayegan okur
Fem-i fesahatle depredüp dili
Gahi Bostan gâhi Gülistan okur
Çün saba goncanın açtı nikabın
Saf olup ref etti anda hicabın
Her can fark eder mi usul kitabın
Mekteb-i irfanda arifan okur
Fehmeder görünce vakıf-ı esrar
Herkesin rümuzun Hâkk üzre ızhar
Arif-i Billâh'a görünür her bar
Sanma her cahil-i bed zeban okur
Çar harfile kalbin eylemeyen
saf
Dem urup bihude etmesün güzaf
Yazılmış rümuz-ı ayn-ü şin-ü kaf
Bu babı zümre-i âşıkan olur
Bunu duyaluben guş eden inler
Hakîkat cür’asın nuşeden inler
Sem’-i idrak ile cuş eden inler
Hal ehli bu ilmi her zaman okur
Zebanını buy-i anber eylemiş
İrdiği dimağı muattar eylemiş
Tarikat ilmini ezber eylemiş
Bir Şeyh-i Kâmil-i nükte dan okur
Ehl-i mârifetin olan hemdemi
Guşe-i vahdette etmede demi
Bulanlar kutb içre hâl-i âlemi
Nüsha-i eşyada dideban okur
Ehl-i Hakîkatle olan musahib
Kemâl-ü mârifet olmada hasib
Mükâfatın bilen ehl-i menasıb
Sanma bu kâf ilmin her lisan okur
Mührü An-a ızhar edince Cebbar
Hikmete ram oldu kamu nûr-u nâr
Divanda bir nesne kılmayup ızhar
Kuş dilidir anı Süleyman okur
Kand misali olur Zeban-ı Hikmet
Nevbenev gösterir hilâf-ı suret
Yazdı dil levhine Kâtib-i Kudret
Dil olur dehende terceman okur
Derununun virdi sığmaz beyane
Yalınız kendini sanma divane
Kulak tutar isen Halk-ı Cihane
Her biri bir yüzden dasitan okur
Bu hikmet ilmin behimmet-i dana
Eyler İskender’e fasl-ı münteha
Süleyman nüshasın açar bir daha
Kıssa-i Rüstem’dir Kahraman okur
Akiller akl ile çeker yabane
Sülük etmeyenler bulur bahane
Hace derler bildim Nuşirevan’e
Olup olacağın bigüman okur
Kim ki taklid ile bu raha girer
Sözü yok bihude kendüyi yorar
Sır görür yanlışça haberler verir
Her kaçan bu ilmi kehkeşan okur
Cahil atar elbet meydana kendin
İstemez akılın çeke semendin
Uydurur kendüye birinin fendin
Kendi yaman anı her yaman okur
Ömer anın içün eylerim figan
Döker nem yerine didelerim kan
Korkarım icadım öldüğüm zaman
Bulur bir cahil-i kec dehan okur |
